E23 Troyes 10-06-2017

Wederom togen we naar Finsterwolde naar de familie Hilbrands

Maar eerst even iets anders: Finsterwolde kent een roemrucht verleden. Het dorp waar in het verleden de meeste mensen hun geld verdienden als landarbeider van ‘s morgens heel vroeg tot laat in de avond. Het loon was laag en was er veel armoede en wee als je niet in de pas liep zoals de boer dat wilde, dan kreeg je ontslag en reken er maar niet op dat je bij een collega-boer aan het werk kon, u kunt wel raden dat een dergelijk gezin in diepe armoede leefde.

Dit resulteerde in 1929 tot de landarbeiderstaking Oostelijk Groningen en was het langste en meest omvangrijke arbeidsconflict uit de geschiedenis van het Nederlandse platteland. Aan deze staking, die meer dan vijf maanden duurde, namen op het hoogtepunt 5000 mannen en vrouwen deel. Zo’n 750 boerenbedrijven hadden te maken met de staking. Het was bovendien een conflict dat nauw verweven was met de politiek: het ging niet alleen de hoogte van het loon, maar ook om de macht.

De inzet was de vraag of de verarmde landarbeiders in staat waren hun recht te halen tegenover een welvarende boerenstand die geen concessies wenste te doen. Het conflict kreeg dan ook landelijke aandacht. De stakers kregen steun van de hele linkse arbeidersbeweging, zowel socialisten als communisten. De boeren speelden in op de angst voor oproer en revolutie, die vooral in christelijke kringen wijdverbreid was. De werkwilligen kwamen uit het hele land.

Het is bekend dat de dorpen Finsterwolde, Beerta en Drieborg communistische bolwerken waren, mede gezien het verleden. De communisten waarschuwden in de jaren 30 al voor de opkomst van fascisme en de nazi’s en vele inwoners van deze dorpen kwamen in verzet. Na gelang de oorlog vorderde werden vele verzetsmannen verraden en opgepakt en werden gedeporteerd naar de concentratiekampen, vele kwamen niet terug. De Nederlandse regering heeft deze verzetsmannen heel lang niet erkend en leefde de weduwen in armoede pas laat in de vijftiger jaren kwam daar verandering in en kregen de families eerherstel.

Nu zult u zich afvragen wat heeft deze geschiedenisles te maken met de duivensport, alles. Ten eerste omdat het mij interesseert en vervolgens worden karakters gevormd door het verleden. En met karakters hebben we het hier te maken, een winners mentaliteit dat hebben de Hilbrands en zoon. Als je ziet wat deze familie de laatste jaren presteren is fenomenaal, de ene na de andere topprestaties wordt hier geleverd. Duivensport in een familiesport daar in Finsterwolde. Er is veel gebeurd het laatste jaar, speelde men in het verleden onder de naam Hilbrands-Groenbroek en speelde zoon Dylan als jeugdlid (hij betrad vele grote podia) en alles won wat er maar te winnen was in de duivensport. Zoals gezegd gaan ze verder als vader en zoon mede doordat Dylan 18 jaar is geworden en geen jeugdlid meer is. Wat we vooral niet moeten vergeten te vermelden is Tonnie, de broer van Richard, dit is de grote troef achter het succes van de familie Hilbrands. Is het Richard die honderd uitpraat druk en bewegelijk is, is het Tonnie die rust en bedachtzaamheid uitstraalt. De duivensport wordt hier redelijk simpel gehouden, van hokken poetsen is hier geen sprake in deze kurkdroge hokken, wel van gezelligheid met stro en hoekjes. Er wordt over het algemeen licht gevoerd en ze gebruiken de vitamines van Marién. Richard is de man van de vele contacten en de namen van vele top liefhebbers staan vast in zijn telefoon. Het duiven bestand bestaat uit rechtstreekse Bas Verkerk, Falco Ebben, Jan van der Pasch, etc. etc.

Was het 27-05 op Nanteuil 1-8-9 CCOG + 6e NPO tegen 3908 duiven. 14/29

Is het op 10-06 Troyes wederom raak 1-2-7-9 CCOG + 3e en 4e NPO tegen 2652 duiven. 13/24

We zullen nog veel horen van Richard, Tonnie, Silvia, Elsina en de Benjamin: Dylan.

En u weet het toch, daar waar vrouwen de hand hebben in de duivensport valt niet tegen te vliegen.

EB